 |
| Glas in lood naast de voordeur |
Mevrouw Kamminga mailde over haar jeugd in het huis aan de Schortinghuisstraat 5. Het geeft een beeld van Jan Kruijer als huurbaas en van het interieur van het huis.
Mijn ouders huurden de woning van december 1950 tot 1979 van de heer Kruijer. Er was regelmatig lekkage en dan moest Kruijer gebeld worden. De slaapkamer van mijn ouders was donkergrijs geverfd. Ik vond de kleur heel normaal. Maar later hoorde ik dat het de grondverf was. Dus nooit een goed verfje aangebracht. Dat werd dus door alle huurders geaccepteerd.
Regelmatig zaten mijn ouders in angst als Kruijer langs zou komen. Want dat betekende huurverhoging!
Er is een jaar geweest dat mijn ouders het huis konden kopen. Mijn vader durfde nooit risico's te nemen. Dus ging het niet door. Heel jammer dat hij dat toen niet gedaan heeft.Het jaar weet ik niet meer. De koopsom was geloof niet eens zo heel hoog.
Het huis had een badkamer, naast de ouderslaapkamer.Daar heeft mijn vader een kantoortje van gemaakt. Op de slaapkamer van mijn ouders was dus geen wastafel. Wel op alle andere slaapkamers.
Op de zolder hingen ijzeren draden voor het wasgoed. Als je de draden heen en weer deed,kwam er voor mij als kind een geluid als onweer. De zolder was prachtig. Een hele gladde vloer. En mooie balken. Bij de zolder was een klein kamertje, een dienstbodenkamertje, ook met een wastafeltje.
De wc was heel modern. De doorspoeling was met een drukker aan de wand. Al mijn vriendinnen waren onder de indruk. Er zat een houten bril op de wc-pot En langs de wand prachtige tegeltjes. In de voorkamer was een prachtige marmeren schouw. In de bijkeuken zat in de muur een opening. Hier konden de kolen uitgeschept worden. De garage was groot. In de zomer ,als het heel heet was zaten we daar te eten, lekker koel en de garagedeuren open.Er was een enorm plat dak. Daar werden de kleden en dekens uitgeklopt.
Het huis had ook een prachtige kelder. Bovenin een ruimte voor flessen en dan een grote loopruimte en een grote aardappelbak. Er stonden rekken langs de kant voor de weck. In de kelder zat ook het kraantje voor de waterleiding. In de winter werd het afgesloten voor boven. We moesten ons dan beneden wassen. Op elke slaapkamer was een wastafel. Op de slaapkamer van mijn ouders was ook weer een mooie schouw. Maar ik weet alleen van een straalkachel op die plek.
De achterkamer had ook een schouw, alleen die was niet zo mooi als in de voorkamer. De kachel ging in de zomer naar boven. In de achterkamer was ook een luikje naar de keuken. Prachtig. De keuken had een granieten aanrecht in een L-vorm. Een ingebouwde kast en een kast boven het aanrecht. .
De bijkeuken had ook een buitendeur waar door de week de groenteboer en de melkboer langs kwamen. Als ze de deur open deden ging er een bel. Deze bel is voor mij altijd heel belangrijk geweest, in ieder geval het geluid. De bel hangt nu bij mij in mijn huis. Als ik er aan tingel, komen herinneringen weer boven.
In het trappenhuis was een mooi glas in lood raam. Als het hard waaide rammelden de ramen. Het geluid kan ik nog oproepen. Vreselijk dat ze er later zijn uitgehaald door de volgende bewoners
De familie Visker, die dus naast ons woonde, kwam altijd met de verjaardagen van mijn ouders op bezoek, net als de achterburen. Mevrouw Visker heeft mij een keertje een schilderijte gegeven van Jan Steen. Ik heb het nog steeds. Het is een heel eenvoudig lijstje, maar voor mij heel waardevol. Deze mevr Visker noemde ik Tante Visker en zij vertelde mij dat ik tegen grote mensen u moest zeggen.
Ik weet nog dat mijn ouders vertelden dat meneer Visker op dinsdag ging kegelen bij Hotel Vrijheid. Zijn zoon kwam een keer op een zaterdagavond,ik denk dat ik 6 was ,1957, om foto's te maken. Hij stond ineens op de stoep. Foto's binnenshuis werden toen nog bijna niet gemaakt door particulieren. Hij had een groot toestel bij zich en een enorme lamp er bovenop. Ik werd speciaal uit bed gehaald.
Als de foto's gevonden zijn, zetten we die op deze blog.
Met hartelijke dank aan mevrouw Kamminga
